water, water en nog eens water!
Tjonge jonge wat hebben we een water gehad afgelopen voorjaar. Het kon niet op! Van een dramatisch verhaal over de stuwmeren die voor minder dan een jaar in voorraad hadden tot een vol stuwmeer met bijna 4 jaar watervoorraad.
Tot eind maart konden we de waterstanden nog wel bijbenen. Maar daarna ging het zo snel. Het water steeg soms met 20 cm per dag!
Dit is ons veldje beneden aan de camping. Er heeft meer dan 1,5 meter water gestaan. Dit was op 12 april. Wel mooi hé?
Op 5 mei staat het water al ruim voorbij de camping (foto hieronder). Op de achtergrond (achter het groene/gele gras strookje) het veldje aan de onderkant van de camping. Ver daarachter en niet zichtbaar, is de rest van het meer.
Ook onder de spoorbrug op de korte route stond een flinke hoeveelheid water. Dit was op 24 april. Er stond zo’n 45 cm water op het diepste punt. Meer dan 6 weken hebben we om moeten rijden. We moesten wachten tot juni toen het weer zover gezakt was dat we erdoor konden.
Ook alle beekovergangen de andere kant uit waren volledig door hoogwater geblokkeerd. Het was echt zoeken naar een wandelmogelijkheid.
Maar toen het eenmaal droog werd begin mei, was het ook wel genieten van het prachtige uitzicht en de vele ooievaars en reigers die bezit hadden genomen van de vallei. Ook de kikkers lieten van zich horen, ze wisselden af met de krekels.
Het inspireerde me tot dit schilderij (denk er de kikker en krekel geluiden bij):
Nieuwsgierig naar meer schilderijen? Je vindt ze hier: https://www.theabooijink.com
Eind september had het water zich teruggetrokken tot ongeveer halverwege de vallei, tot de eucalyptusbomen aan de linkerkant. Maar we konden er nog steeds niet langs. Helaas hebben Estrela en ik daarmee ook onze favoriete avondwandeling moeten opgeven. Gelukkig konden we sinds eind juni wel weer over de beek, de andere kant uit.
Zomer
De zomer was droog en warm. Door allerlei oorzaken kon Bert pas in juni starten met het maaien van het terrein om het brandvrij te maken. Gelukkig is het allemaal op tijd gelukt en we hebben geen brand in de buurt gehad. Maar door al dat water waren we er dit jaar ook niet zo bang voor! Er lag een flinke buffer met water tussen ons en de natuur.
Op 15 augustus kwam het bruggetje van Manuel pas weer boven water.
Het najaar
Tot eind oktober hebben we een prachtig najaar gehad met veel zon en goede temperaturen. Na 5 mei is er tot half oktober geen druppel gevallen.
We waren benieuwd wat dit najaar ons zou brengen. Blijft het lang droog? Want dan zakt het water in de vallei nog even. Of gaat het weer regenen en stijgt het water weer?
Het werd het laatste, november werd een natte maand. Eerlijk gezegd zitten we er niet op te wachten dat het water weer verder stijgt. Het blokkeert een paar leuke wandelingen. Gelukkig kunnen we op dit moment nog wel langs de rechterkant van de vallei, tot waar de rivier loopt (500 meter). Maar ook dat laatste stukje pad gaat binnenkort weer dicht. Het water staat al weer bijna tot de plek waar het op 23 maart ook stond (zie de eerste foto aan het begin van deze blog)
Maar ja, laten we genieten van al het water nu het er is. Er zullen vast weer hele droge jaren aankomen.
Olijvenoogst
In de zomer leek het erop dat de olijven dit jaar niets zou worden. Ze waren nauwelijks zichtbaar, dus we hielden er al rekening meer dat er niet geplukt zou worden. Enkele boompjes hadden in de zomer wat extra water van ons gekregen, maar dat had niets uitgehaald. Totdat ineens, in oktober de olijven toch nog begonnen te groeien. Ondanks dat er ook toen nog nauwelijks water was gevallen (32 mm van 20 oktober tot eind oktober), hebben we uiteindelijk een hele goede oogst gehad (ruim 600kg), al was de hoeveelheid olie magertjes (35 liter). Maar daar kunnen we wel weer een paar jaar mee vooruit!
Lekkage!
Al 2 jaar hadden we een lekkage op de irrigatieleidingen. We vonden steeds een natte plek aan het einde van de waterafvoer bij plek 17. Was het in het begin nog maar weinig, het werd dit jaar snel veel erger. Dus bij elke irrigatiebeurt moesten we de kraan bij het pomphuis open en weer dicht zetten. Lastig om zo te werken. En als ik vergat hem dicht te zetten liep er dagenlang water. Dus dat moest aangepakt worden.
Bert was al eens in de buis gekropen waar het water stond en zag dat het drupte na ong. 10 meter. Dus daar zijn de mannen begonnen met graven. Er was daar ook een put waar heel veel buizen op uit kwamen.
Helaas, daar was verder niets bijzonders te vinden. Alles zag er goed en droog uit. Dus moesten we verder zoeken.
Bert vond nog oude tekeningen waarop hij had aangegeven hoe hij dacht dat de irrigatieleidingen liepen. Dus vanuit die tekeningen werd verder geredeneerd.
Eerst de waterleiding zoeken tussen de tuin en het zwembad: De irrigatieleiding tussen tuin en zwembad ligt dieper dan verwacht, zo’n 60 cm. Maar ook hier alles droog.
Daarom moest Bert opnieuw de rioolbuis in, maar nu van de andere kant. 27 meter tijgeren door een buis van 60cm diameter. Elleboog bescherming, kniebescherming. Touw aan de voet, want je weet maar nooit…..(niet dat je hem daarmee kunt terugtrekken hoor…..).
Na 27 meter werd het vochtig. Eureka! Daar moest het zijn. Ongeveer naast de douche van het zwembad.
Dus daar weer een nieuw gat gegraven. Na ruim 1 meter: Droog!!!
Toen 2 meter dichter naar de haag gegraven want daar kwam de leiding het zwembaddeel binnen. Daar vonden Ko en Bert een buis met koppelingen die op ongeveer een meter diep lag. Maar ook die was droog.
Intussen was ik naarstig op zoek naar oude foto’s die moesten laten zien hoe de irrigatiebuizen liepen. We konden alleen maar concluderen dat deze diep in de slenk lagen. Bij de aanleg van het zwembad is er wel anderhalve meter grond op de slenk opgebracht. 1 van die buizen loopt waarschijnlijk onder de douche door en dicht langs het zwembad. Daar ligt overal beton, dus daar kunnen we niet meer bij.
Een lang verhaal kort en verschillende gaten verder hebben Ko en Bert het opgelost door het oude systeem af te koppelen en een nieuwe leiding aan te leggen.
Na 2 maanden als mollen in de grond graven, met meer dan 7 (diepe!) gaten en sleuven hebben we weer een werkend irrigatiesysteem. Hoera! Opgelost! We hebben het afgesloten met een etentje.
Andere werkzaamheden
Schoonmaken van de sisterna. Een jaarlijks terugkerend (vervelend) karwei.
Hier is ons “Guerrilla house”; groot onderhoud aan het schilderwerk (wel uitbesteed gelukkig).
Na het schilderwerk moet alles weer opgehangen worden. Helaas viel 1 van de lampen een paar dagen later van de muur af.
Dus moesten we op zoek naar de winkel waar we ze ooit gekocht hadden. Ze werden niet meer gemaakt maar we vonden er toch nog 2 die enigszins, met wat oplapwerk, te gebruiken waren. De zoektocht was op dezelfde dag (15 november) en plaats waar de 2 tornados zijn geweest (Albufeira en Lagoa) Wij waren in Alcantarilha, vlak bij Lagoa en konden gelukkig schuilen in de winkel want het regende te hard om naar de auto te gaan. Wij keken ook angstig omhoog of we niet de hele heisa op ons kregen, want de winkel had een golfplaten dak. Later zagen we de ravage die door het oponthoud net aan ons voorbij was gegaan, want ons 2e doel was Lagoa.
Vuurtje stoken, een jaarlijks terugkeren (leuk) karwei
Door de grote hoeveelheden gras en het natte weer van november wilde het niet goed fikken. Dus nu zitten we nog met een berg afval. Voor volgend jaar.
Kerstmis
En dan is het zomaar weer kerstmis. Een enerverend jaar komt aan zijn einde. Waarin veel slechte dingen, maar ook goede dingen zijn gebeurd. In Gaza is het rustiger geworden, hoewel nog lang niet opgelost, evenals de vele andere brandhaarden in de wereld. Maar er zijn voorzichtige geluiden dat 2026 een veelbelovender jaar wordt en dat kunnen we alleen maar hopen. Meestal kunnen we zelf niet veel aan deze grote wereldkwesties doen. Dus laten we op kleine schaal extra voor elkaar zorgen.
Wij wensen jullie allemaal hele gezellige en liefdevolle kerstdagen en een hoopvol en gelukkig 2026. Tot ziens op Quinta de Odelouca! Een lieve groet van Bert en Thea.
